Gewoon lekker buiten sporten kan helaas niet elke dag in Nederland en dus proppen we onszelf in zo'n loods vol martelwerktuigen, heeft u de ROM Machine al 'ns ondergaan? De frisse lucht is meestal ver te zoeken, maar dat lag toch altijd aan de airco. De praktijk is nu anders en onderstaande kwestie wellicht herkenbaar.

Maar wat voor de één stinkt is voor de ander normaal en vice versa. Mag het daarom verschillend ruiken in een zweettent waar menigeen met authentiek of artificieel kleurtje zijn derrière op de PowerPlate doet vibreren of is er érgens een 'norm' te definiëren? Bijvoorbeeld in de algemene voorwaarden of een huisreglement. Da's civiel recht, terug naar strafrecht, een leuke zaak voor mr. R. Aboukir, advocaat van klager en mr. B.M. Sadza (beklaagden).

Gedupeerde nam 'discriminatiegesprek' op

Op 8 augustus 2006 deed klager aangifte van discriminatie c.q. belediging jegens hem gepleegd door beklaagden. De teamchef van de politie Midden en West Brabant (district Tilburg) is geen 'hardloper' en laat het 'slachtoffer' dan ook pas op 3 mei 2007 weten geen vervolging in te stellen vanwege onvoldoende bewijs. Betrokkene stapt intussen naar het CGB (niet bindend) en naar het hof (wel bindend). Het hof, nadat de advocaat-generaal geen heil zag in het beklag oordeede als volgt:

'Klager stelt dat (beklaagde 1), een medewerker van fitnesscentrum (beklaagde 2), hem heeft gediscrimineerd door tegen hem te zeggen dat hij stinkt en door zulks in verband te brengen met het feit dat klager van Surinaamse, althans allochtone afkomst is.'

Geen begin van bewijs...

'Klager stelt voorts dat (beklaagde 1) handelde in opdracht van (beklaagde 2) en dat laatstgenoemde zich, door hem vervolgens de toegang tot het fitnesscentrum te ontzeggen, eveneens aan discriminatie schuldig heeft gemaakt.

Het dossier bevat een proces-verbaal met een weergave van een opgenomen gesprek tussen klager en (beklaagde 1), waaruit blijkt dat laatstgenoemde aan klager probeerde duidelijk te maken dat er klachten waren over de lichaamsgeur van klager. (beklaagde 1) merkt tijdens dit gesprek op dat mensen met een donkere huid of mensen van Turkse of Marokkaanse afkomst een andere lichaamsgeur hebben en dat dit komt doordat deze mensen anders eten dan Nederlanders.

Uit een in het dossier aanwezige e-mail van (beklaagde 1) blijkt dat laatstgenoemde stelt niet de bedoeling te hebben gehad klager te discrimineren. (beklaagde 1) stelt dat hij klager wilde attenderen op zijn lichaamsgeur, maar dat klager steeds trachtte hem discriminerende bewoordingen in de mond te leggen. Overigens ontkent (beklaagde 1) dat hij klager aansprak op verzoek van zijn leidinggevende.

Blijkens een in het dossier aanwezige e-mail van ene (betrokkene 1), leidinggevende van (beklaagde 1), is aan (beklaagde 1) geen opdracht gegeven klager op zijn lichaamsgeur aan te spreken. Het dossier bevat voorts een brief d.d. 12 juli 2006 van (beklaagde 2) in de persoon van (betrokkene 2), algemeen directeur, waarin deze uitlegt dat klager de toegang is geweigerd vanwege klachten over zijn lichaamsgeur en niet vanwege etnische afkomst.

Het dossier bevat tevens een Oordeel van de Commissie Gelijke Behandeling van 22 maart 2007, waaruit onder meer blijkt dat (beklaagde 2) tijdens de procedure bij de Commissie Gelijke Behandeling naar voren heeft gebracht dat zij klager niet aan de contributieverplichting heeft gehouden en dat hij inmiddels weer welkom is in de fitnessclub.

Het hof overweegt dat het beklag kan worden beschouwd als gedaan tegen zowel (beklaagde 1) als tegen (beklaagde 2). Ten aanzien van (beklaagde 1) is het hof van oordeel dat niet is gebleken dat de uitlatingen van (beklaagde 1) zijn gedaan met de bedoeling klager te discrimineren. Voor zover het beklag betrekking heeft op (beklaagde 2), acht het hof geen begin van bewijs van opzet op discriminatie aanwezig.'

En daarom wijst het hof het beklag af. Gerechtshof 's-Hertogenbosch, K07/0244

Meta-tags: Brabant, lichaamsgeur, odeur, luchtje CGB, fitness, etnische, afkomst, contributie, opzet, discriminatie